Gençliğim Şiiri - Nihat Kuruyer 3

Bahardan bir gün adım adım, gençliğim ve ben, el ele.
Güzel duygular ve sevda yükümle,
Yüreğimin en ucra köşesindeki, yarım kalmış, duygu kırıntılarım.
Hayatın toz pembe karanlığına, adım adım yürüyorduk..

İnsanın kiri topraktı.
Her nereye gidersek gidelim, kirimizden arınmak, isterdik.
Ve, hep uzakların gurbet sevdası dolsa da, gönlümüze,
Bir umuttu gurbet.
Ayrılık hırkası suyu tutsak alan kış, yavaş yavaş eriyordu.
Kısır bir bahara dönüşecekti, avucumuzda ki, güz.
Yine bizim topraklarda, toprak ağlıyacaktı.
Çiçekler dargın, dallar kırık kalacak.

Kaygı dolu bir günün ardından,
Yeniden çiçek açan bir baharla, ağaçlar görmek.
Fırat nehri, heybeti, akışı nice ocaklara ateş düşürmüştü.
Yuvadan uçan bir kuş, gözleri pelikan.
Yeşil gözlerine dokunmak, son bir elvedasına, sarılacaktık.
Bir ben,
Bir de, gençliğim.

Bana bir gülün yalnızlığını anlatın
Yada bir ormanın kardeşliğini
Sana verdim bak gençliğimi
Yaşlılığımı ise kara toprağa, verecektim.
Yaşamak, beyaz perdeye sunulan büyük bir armağan.
Ölmek, yolun sonunda batan bir güneşe benzer.
Göç ise, bulutlu bir gecede yıldız bulmaya benziyordu.

Başımız boynumuzun üstünde durmuyordu
Bir haller olmuştu bizlere
Gölgesi vurmuştu yüzüme, o yeşil çimenli evlerin, lambaları.
Krem kokulu duvarlar, pas tutmuş demiri.
Nehir akışı, heybeti
Ezan sesi denince,
Fikret hocamın selası, sesi nefesi daha dün gibi kulağımda.
Güz değdirince de, elini
İpler bağlanırdı ağaçlara, balkona
Kuru biber sevdası
Bitmez de bitmez di..

Günlerim geçmeye yüz tutmuştu
Batan her güneşin ardından, doğacak ay ve yıldızlarla, tanışacağım
Güneşin doğuşunu ise yaşlı gözlerle, göreceğim.
Ekmeğimi çok bölüştüğüm
Seyir Tepesi,
Yeşil Köşkü
Maden mağarası Deli Süleymanı
Nasıl unutulur, bilmem ki,
Şimdi.
Oturup ağlasam duyarmı sesimi, güzel kebanım.

İçimde bu özlemim varken
Saçlarıma ak düşse de,
Gönlüm bedenime şahitlik ederse
Bir gün sana gelirim.
Yaşlı bir çocuğun, ürkeklinde.