Gençliğim Şiiri - Mehmet Cıngır

Yel gibi geçti,su gibi aktı gençliğim,
Şiire katıp şerbet gibi içtiğim.

Gençliğin coşkusunu yaşardım an be an,
Rüzgâr gibi eserdim,ayak uyduramazdı zaman.

Bal gibi gelirdi zehir olsa da yediğim,
Hint kumaşı olurdu eski de olsa giydiğim.

Ortalık aydınlanmadan çıkardım seherde,
Yedi tur atardım her gün koca şehirde.

Güneş bizi izler,mehtap bizimle musiki dinlerdi,
Ah...Gençliğin coşkusuyla yer gök inlerdi!

Nerde o enerji,o güzellik,o hareket şimdi?
Gözümün feri silindi,dizime ağrılar indi.

O dostlarım,gençlik arkadaşlarım...Şimdi nerdeler?
Saplandı göğsüme kara saplı bir bıçak,ciğerimi deler!

Ah gençlik! ..Rüya gibi geldi,şiir gibi akıp geçti!
Zaman, hayatımızın en güzel yıllarını ekin gibi biçti.

Hatıralar hücum etmeye başladı pencereme,
Bak,akisleri yansımaya başladı perdeme!

Başımda ne dönüp duruyor alıcı kuşlar?
Nerde o güneş,o bahar,o neşeli gülüşler?

Hızla geçer günler,kalan güne gün ekler,
Kollarını açmış o sadık yâr,hasretle bizi bekler...