Yazamaya çalıştığım şiirlerin sonunu getiremiyorum
bu bir itiraftır
el yazım da bir hayli kötü
kağıt herhalde usanmıştır terli ellerimden
kalemle de aramız pek iyi değil zaten
bazen kendime ,bırak bu işi
senin neyine şiir yazmak diyorum
otur bi kahvede
yoldan geçenleri izle
boşa geçmiş bir ömrün kıyılarında
bilmem neresine kadar söv hayatın
yaşlanmış hayatlara bakıp kaçınılmaz sonu hatırla
ya da bekle bir köşede hayatın sillelerini
kuytu ve dar Ankara sokaklarında
ben ki babasının tarlalarından ayrı düşmüş
gurbet denen deryanın içinde
anasının ellerini özleyen bir garip şairim
dizlerime sancılar girene kadar yürürüm sokaklarda
yağmur yoldaşımdır
kaldırımlar sırdaşım
beni bir tek onlar anlar
başkası bilmez içimden geçenleri
zaten onlardan bakası da dinlemez beni
soğuğa alışmıştır ellerim şu Ankara sokaklarında
menekşelere hasret yaşamışım bunca yıl
yıldızları saymaya çalışan bir çocuğun gayretiyle büyümüş bedenimm
Halil SazKayıt Tarihi : 11.2.2025 23:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!