1. Fasıl – Gökten Düşen Kadın
Celestina, yıldızların kıyısında doğmuş bir sırdı.
Ne tamamen dünya ne de tamamen göktü.
Yüzüyle günahı, gözleriyle mağfireti taşıyordu.
Adımlarıyla toprak titreşir, kalbiyle rüzgâr konuşurdu.
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta