Genç Enerji Şiiri - Mehmet Cıngır

Ey Sevgili!
Genç enerjiyi sen verdin bana
Bu enerji beni uçurumların kıyısına getirdi
Sen tuttun
Kaç defa gayya kuyusuna yuvarlanmak üzereyken
Sen engelledin
Pervane gibi ateşe atılırken
Kova kova su döktün üstüme
Ateşin İbrahim’i yakmadığı gibi
Yakmadı beni ateş.

Ey Sevgili!
Bildiğin gibi haytanın biriyim ben
Söz dinlemez yaramazın teki
Bir nankör.
Korkak güreşçi gibi kaç defa minderden kaçtım
Sen döndürdün mindere.

Seni dinlemedim
Kaygan yollada ayaklarımı aşındırdım,
Düştüm,dizlerim kanadı,
Çıplak baldırlarımı çalılar tırmaladı,
Sevgli!
Sen öyle merhametlisin ki,
Vediğin şifalı merhemlerle yaralarmı onardım.
Sana karşı geldim
Kızmadın
Sana yüz çevirdim
Darılmadın.
Bu genç enerjiyi sen verdin bana
Ben de harcadım.

Ey sevgili!
Segililer sevgilisi!
Bir idam makûmuyum ben,
Hak etmesem de yüzümü sana döndüm
Gözlerimin içine bak!
Anlarsın son arzumun ne olduğunu
Sevsen de sevmesen de sen beni
Seviyorum ben seni
Hissediyorum
Senin de beni sevdiğini,
O halde ayırma sevenleri

Genç enerjiyi sen verdin bana
Hatayı da sen yarattın
Beni de hataya meyyal
Ve sonra dedin ki,
“Ben bütün günahları silerim”
Senden daha doğru sözlü kim olabilir?
Affımı dilerim
Lâyık olmasam da…