Genç adam Şiiri - Abdullah Oral

GENÇ ADAM

Zulüm bayraklarına küfrettiğimiz çağdı
Aylardan ağustos fındık zamanı
Nehir yataklarını kapatmış dallar
Şırıl şırıl akıyordu değirmen derede sular

Akşamın süzülen bakışına
Dalıp dalıp gidiyor kara deniz dağları
Koynunda kurdu kuşu ve insanı uyutarak

Gecenin ılıman esintisiyle
Yatağında uyandı genç adam
Yüreği yoklayan
O Tatlı ürpertinin ateş inde idi bedeni

Gülümseyerek bakıyor göğe
Dolunay düşmüş saçlarına
Gökyüzü aynı içtenlikle
Gülücükler yolluyordu ona
Göz kamaştıran yıldızlarıyla

Rüzgar güneşi bekliyor
Uyandırmak,için kuşları
Yürekte kıvılcımlanan ateşin ışığıyla
Yürüyor dağlara doğru genç adam
Silahının çıplak yansımasıyla
Aydınlanır iken gözleri
Tütün düştü aklına

Bir sarma çıkardı tabakasından
Götürdü dudaklarına
Vuruldu ilk nefeste
Boylu boyunca düştü
Ayaklarını öpen toprağın üstüne

Bir eli tetikte,bir eli göksünde dağların
Usulca dayadı dipçiği toprağa
Yanık bir tebessümle
Kalkmak istedi ayağa

Beklenmedik bir şeydi
Ateşlenen barutun sesi
Ama habercisiydi kahpeliğin

Kaçıncı kıyımıydı rüzgarın
Kaçıncı talanıydı gelinciğin
Çiğdemin menekşenin nergis in

Karadeniz dağlarında
katli vacipti kardeşliğin

Çınarlar uzandı sonsuza doğru
Ustalıkla çaldı sazını fındık dalları
Kızılağaç cırtlak sesiyle katıldı koroya
Yakamoz karaltılı sesiyle
Türkülerimi mırıldanıyordu rüzgar

Taşıdığı yürekten hoşnut genç adam
Yine gülümseyerek bakıyor dolunaya
Nefesinin serinliği üşütmüştü geceyi
Başını koymuş göksüne dağların
Kanını emziriyordu toprağa

Toprak rahat ve sıcak
Uyuyor gerilla kanlar içinde
Dudaklarında izi kalmış son gülüşün
Gözlerinin akıyla bakıyor
Mavisine gök yüzünün

Çiçekleri kuşatan
Ölüm kokusunda buldular
Dağlara gömdüler umut güllerini
Şimdi sokaklar yürürken
Büyür yayılır çiçeklerin kokusu

Ünye 1982