Gemisi Olmayan Dümen Şiiri - Halil Kesken

Geçmişini yazdığını duydum,
Merak ediyorum;
En mutlu günlerinde yokmuydum?
Bazı geceler sabaha kadar şarkılar söyler,
Bazı geceler sabaha kadar öpüşürdük...
Bazı gecelerse sabaha kadar gülüşürdük.
Bir fındık tanesi bile olsa,
İkiye böler, bölüşürdük.
Bana olur olmaz küsmen kızdırırdı ama,
Barışmalarımız bayram havasında olurdu
Artık gecelerin sabahlara kadar hıçkırıkla,
Gündüzlerin gecelere kadar sahilde geçiyor.
Maziden bir iz, hayattan bir ümit arıyorsun,

Evlilik iki kaptanlı gemiye benzer,
Dümenin kimde olduğu ne farkeder?
Fırtınalarda kaptanlar birbirine daha sıkı sarılmalı,
Daha çok destek olmalılar...
Biz karşı koyamadık,
Belki de yeterince destek olamadık,
Batırdık beş yıllık gemiyi...
Batan gemiyi ilk terkeden sen oldun;
Diyelim ki kaçtın,
Diyelim ki kurtuldun,
Diyelim ki arkanda suya gömülen bedenleri unuttun...
Ama...

Ama vijdanını da unuttun,
Şimdi keşke bende boğulsaydım,
Bende ölseydim diye dua ediyorsun...
Sık sık karaya çıktığın sahile gidiyorsun...
Orada belki canlı bir ruh,
Belki de ölü bir beden arıyorsun...
Aradan aylar geçmesine rağmen;
Benim gömleğimle yatıyorsun,
Belki sularda değil ama...
Kendi vijdanında batıyorsun...
El ele yüzerek karaya çıkışımız giriyor rüyalarına,
Zaman zaman da mutlu günlerimiz...
Artık dümen sende,
(Gemisi olmayan dümen...)

10.08.2004 Halil KESKEN