Gelsen diyorum Şiiri - Nimet Öner

Gelsen diyorum

Dün gece Zihnimde  unuttuğum bir şeyler canlandı 
Yüreğimdeki kuşlar sabahı beklemeden uyandı 
Bir yüzüm acemi gülüşler sergilerken 
Diğer yüzüm acı acı inledi 
Yadıma düştün yine yanım boş 
Yokluğunda bir yokluk sancısı gelip sol kaburgama konakladı
Seni böyle düşünüp ve özlediğim geceler hep aynı şeyler oluyor 
Bazen başımı kendi omzuma koyuyorum 
Bazen gökyüzüne 
Sonra bulut olup ağlıyorum kendime 
Annemin elleri rüzgarın ellerine karışıp siliyor gözlerimi 
Sarılıp kendime uyuyorum 
Sanki senli bir rüyadan geçiyormuş gibi 
Uykuda gülüyorum 
Ve her sabah yeniden güneşle sancıyorum 
Bir gün güneşle gelsen diyorum
Yada güneşten önce 
Offf bilmiyorum...

Nimet Öner