bütün ışıklarını yakıyorum evin
bir yaşam belirtisi
sayılsın
adam yerine konayım diye
ışığımın
kelebeği ol diye
bekliyorum
gelmiyorsun
kapkararıyorum...
demli bir çay koyuyorum
beynimin en senli yerine
bekliyorum
gelmiyorsun yine.
sonra
sonra ben
yüksek sesle yazmak istiyorum
adını
yanına da kendi adımı.
birlikte duyalım tek yürek
olmanın tadını
bekliyorum
gel...
...miyorsun...
en gelinecek saat oysa
bekliyorum
gelmiyorsun
sakallarım uzuyor
çaresiz
öksüz kalıyor
kanıyor o yanım
çıldırıp
bulut oluyorum
görmüyorsun...
Kayıt Tarihi : 15.7.2012 00:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
izmir 09.04.1999
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!