Gelmiyorsun Şiiri - Abdurrahman Yüksekkaya

GELMİYORSUN

gelmek bilmeyen bir gidişle gittin ya
kuşlar konmuyor pencereme
sen gelmiyorsunya
şifa bulmuyor hastalığım
seneler geçmez bahar gelmez oluyor
içimi öfke sarıyor gülmüyor yüzüm

sen gelmiyorsun ya
güller eskisi gibi koku vermiyor
gece bana ben geceye düşman oluyorum
kibir denizinde yüzüyorum
ellerimden kayıp gittinya
bir yıldız gibi ben görmeden
gözünle gördüğüm herşey acı veriyor

sen gelmiyorsunya
gerçek sevgiyi unuttum dünyamda
bütün aşklar sevgiler satılık oldu
güneşin doğudan doğması bile günah geldi
son sözümü söyleyememenin acısı sardı içimi
sevmenin bedeli yanmaktı belki

sen gelmiyorsun ya
ardından sevmiyorum diye haykırmak istedim
lal oldu dilim sus pus oldum diyemedim
senden sonra yanlızlığımı bilen anlayan olmadı
gece karanlığıyla boğdu gören olmadı

gelmek bilmeyen bir gidişle gittin ya
limanımdaki gemiler gitti senle
kurduğum hayaller gitti
bir yanım hep savunmasız kaldı sanki
esen rüzgarla savrulacak gibi oldum
başkalarını sevmek ağır geldi
sana ölesiye bağlandım ki
ben hayata hayat bana anlamsız geldi