Gelmiyorsun Şiiri - Celalettin Kurt

Akşamların
Geç olduğu bir mekanda
Aşka dâir düşler kuruyorum
Aklıma gözlerin geliyor
Deniz renkli
Yük oluyor omzuma
Efsunlaşmış hasretin
Sen gelmiyorsun

Sen gelmiyorsun
Aklım başımdan gidiyor
Bir haber alırım diye
Gece-gündüz bekliyorum
Muhacir kuşların yolunu
Ne bir haber, ne bir selâm
Gelmiyor senden
Sensizlik adamı verem ediyor

Sensizlik adamı verem ediyor
Devirmeyi dağları
İndirmeyi istiyorum gökleri yere
Öyle bir zamana çattım ki
Neylesem gücüm yetmiyor
Beyhude sürükleniyor ayaklarım
Bilmiyor bastığı yer nere

Bilmiyor bastığı yer nere
Aşk yorgunu ayaklarım
Diretiyor divânece-delice
Döşüyorlar som altından bir saray
Yollarına ipek-atlas halılar
Girmiyor kapısından yol bulup
Ayaklarım ne hikmetse bir kere

Ayaklarım ne hikmetse bir kere
Düşmüş senin yoluna
Yol tanımaz başka bir
Çünkü âşık bir sever
Severse özden sever
Bende öyle sevdim ey sevgili
Meyil etmem her sevginin alına

Meyil etmem her sevginin alına
Gelmesen de hep sen varsın içimde
Bana cennet bahçelerinden
Hûriler getirseler
Yine seni düşünür, seni anarım
Her-dem, her lahza, her an
Hep sen varsın içimde