Gelmişim ömrün somuna

Gelmişim ömrün sonuna.

Ömrümün sonuna, daha gelmeden
Yoruldum dostlarım, hayat yolunda
Şu fani hayatta, yüzüm gülmeden
Bir baktım, gelmişim ömrün sonuna

Arkadaş.

İşte, arkadaş.
Sonunda ben’ de geldim, ömrümün sonuna
Giden her fani gibi!
Nedir giden bilir’ misin en çok benim zoruma.
Ne güldüğüm belli,
Ne ağladığım belli, benim şu gelip geçen hayatımda.

Arkadaş

Yıllarım itle kopukla, savaşmakla geçti.
Durmak nedir dinlenmek nedir bilmedim hayatımda.
Savaştım, durdum.
Ben sen kimsin, demedim kendime
Yenilmez devleri yendim, hayat yolunda.

Arkadaş.

Dünyanın derdini, harman ederken
Dert çektim yıllarca, yüzüm gülmeden
Geçmişi yüklenmiş, artık giderken
Bir baktım gelmişim, ömrün sonuna.

Arkadaş.

Hep kendimi güçlü gördüm ben.
Boyun, vermedim.
Boyun eğmedim kimselere, ben hayat yolunda
Bu yüzden yoruldum, yoruldum ben arkadaş
Yoruldum.
Yorgunum şimdi ben şu fani dünyada

Arkadaş.

Yenildim, şu ben’ de ömrün sonunda
Çaresiz dert buldum, düştüm bir anda
Ömrümü verdiğim, hayat yolunda
Bir baktım gelmişim, ömrün sonuna

Arkadaş.

Sormadılar.
Dolaştım diyar, diyar hiçbir yeri bilmeden
Emekler ektim ben, ülkenin dört bir yanına.
Ve ben!
Çileler biçtim, emeğimin karşılığında
Arkadaş.
Çiler biçtim, çile karşılığında.
Yorgunum şimdi yorgun, çalışmaktan
Sorma halimi, sorma arkadaş.

Dostlarla yaşanmış, geçmiş günlerde
Gülerdim oynardım, oysa neşeyle
Yapraklar dökerken, şu güz gününde
Bir baktım, gelmişim ömrün sonuna.

Arkadaş.

Eserken başımda, kavak yelleri
Hep bir şey sanırdım, ben şu kendimi
Düşlerken her gün ben geçmiş günleri
Bir baktım, gelmişim ömrün sonuna.

Arkadaş.

08 Kasım 17
Ahmet Yüksel Şanlı er