Gelmesin Nisanlar Şiiri - Bay Kara

Paylaşılamayan acılar vardır .
Kimseye anlatılamayan ,anlatıldığında hüznünde kaybolduğun.
İlk gün ki gibi içinin yandığı kavurduğu yerden ,
Yine alır savur seni .
Alev alev yanan bir ateşin içinde yanarsın çıra misali .
O yumuk elleri gelir aklına , boynunu büküp ağlayışları.
Bebek bedeninde ,direndiği acıların arasında, dudağında biliren minicik gülümseme .
Sen gelirsin gecelerime oğlum, sen düşersin sana hasret yangınlarda kurduğum hecelerime . dağılır kokun evin her karesine .
Gözlerin olur odalar , kahkahaların çınlar sessizliği delercesine .
Alışamadığım tek hasretsin evlat .
Özleminle viran olup kavuşamadığım.
Minicik ellerine tutunup vuslata varamadığım.
Şimdi avuçlayıp toprağını çekiyorum kokunu nefes nefes ciğerime .
Yokluğunu varlığıma kabul ettiremiyorum.
Acılar paylasılır mı ? Bilmem .
Ben acını paylaşsamda aşamıyorum .
Gelmesin Nisanlar , gelmesin bahar .
Filiz filiz yeserirken dallar, yokluğun yine dayanacak ,ciğerimin sol köşesine .
Yine savuracak özlemin beni ,kokusu toprak olan zindan gecelere .
Uykularım firar edecek karısacak gündüzüm geceme .
Oysa ben uyumak istiyorum günlerce .
Olurda rüyalarıma gelir ,sen gidince kesemedigim sakallarıma yine dokunursun diye...