Aklıma düştün mü sen,
Kalbimi sızlattın mı?
Biraz da sensizlik acıttı mı?
Bir acı kahve içmeye gelmeliydin
Kokunu hissettiğimde sokağımda
Ayak seslerin geldi mi kapıma kalbim çarpmalıydı
açılmalıydı kapım ve sen gelmeliydin.
Oturmalıydın köşede, dizine başım değmeliydi ve saçlarımda ellerin
Kalkıp çay demlemeliydin ve Cemal Süreyayı dinlemeliydik
Çayları açık içmeli, birbirimizi görmeliydik.
Orada kalmalıydın, sabahı etmeliydik.
Güneş doğmalıydı ve biz güneşi görmemeliydik. Gelmeliydin işte.
Günü aydınlatamasak da geceyi karartmalıydık.
En azından bir bardak su içmeliydik.
O kadarcık görmeliydik birbirimizi.
Yine yalanlar söylemeliydik, sevmeliydik son kez bizi, terketmeliydik son kez birbirimizi
ve sen ve ben unutmalıydık seslerimizi,
sonra ellerimizi, biraz geçince birbirimizi.
Unutmalıydık bizi.
Hoş geldin demişken ilk gün hoşçakal demeliydik son gün.
Terketmeliydik birbirimizi..
Kayıt Tarihi : 20.9.2022 07:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ölümün kokusu hissedilir, keskin bir ayrılık acısı geride kalır. Yol ayırmı; iki farklı yön, birinde özlem, diğerinde elem var. Sensizlik; hikaye bir kelime, nefessiz kalmak gibi ölümü andırır.
Işığın kaybolması, şarkıların sonu, ve sessizliğin hüküm sürmesi gibidir.
Ölümün ruhu sensizlikle eşdeğerdir, kokusuz bir hüzündür sensizlik
Karanlık tavana bakan ıssız bir yatakta, ürkek, titrek bir sevgili sallanır düşlerimde
Sensizlik, kaydıraktan düşüp (düşlerimde) dizlerimi kanatmak, izinin kalacağını bile bile yarayı tırnaklamak, göğü görünce tahammül edememek gibi şiddetli ve mezarlık kadar ıssız.
Sensizlik sevgili biraz da ölüme benzer..
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (2)