Gelmedi.. Şiiri - İsmail Amedi

MÜREKKEP DOLU KÂĞIT

Yine hüzün yağmuru yağıyor
Ruhum dertlerden sırılsıklam
Haniya baranı yağacaktı rahmetin
Gözüm hala tepede yol gözlüyor

Yeşili sararmış çalının arasından
Gel ey yolunu gözlediğim
Gel ey yaban çiçeğim
Gel ey gönül ağacımın kabuğu

Gelmedi süt gibi ak kâğıdı taşıyan mektup
Gelmedi hasreti dindiren mürekkep dolu kâğıt…
Gelmedi
Gözümü yoluna koymuştum
Nöbet bekliyorum kapı aralığında
Ha çaldı, ha çalacak diye
Boyası dökülmüş kapının mazgalı

Bir dünyayı gömdüm de geldim
Bir yığın bayat sevgi
Dizdim ardıma bir, bir hepsini
Gel ey yoksul gecelerin çocuğu

Gelmedi süt gibi ak kâğıdı taşıyan mektup
Gelmedi hasreti dindiren mürekkep dolu kâğıt…
Gelmedi
Kaş yayları arasından göz okuyla
Vurup, vurulup durdum
Koğuş buz gibi bu ağustos
Havalandırmaya çıktım bu öğle

Gelmedi süt gibi ak kâğıdı taşıyan mektup
Gelmedi hasreti dindiren mürekkep dolu kâğıt…
Gelmedi

İçmediğim sigarayı içesim geldi
Bir yığın kederin üstüne
Hasretine duman lekesi olmaz dediğim
Mazgalın çevresini tavaf yeri,

Ranzayı mesken edindim bu Cuma
Ve mazgaldan verilecek boncuğu
Gelmedi süt gibi ak kâğıdı taşıyan mektup
Gelmedi hasreti dindiren mürekkep dolu kâğıt…
Gelmedi
Açılmadı açılmaz bu mazgal
Gelmedi senden beklediğim haber
Bir bilsen özlemin toplamını
Alıp atın dizginini koşardın yüreğime

Beklemem artık mazgal sesini
Bıraktın kırıklar içinde
Kuru bir söz kuru bir kâğıt parçasından
Boş bir kâğıttan bile haber yok

Gelmedi süt gibi ak kâğıdı taşıyan mektup
Gelmedi hasreti dindiren mürekkep dolu kâğıt…
Gelmedi