Gelmedi Şiiri - Fatih Pınarbaşı

Bir ona inandım, bir ona yandım
Yaktı, yandım, tüttüm, bittim gelmedi
Yalnız onu bildim, bir onu sevdim
Yâr yârâm, cân cânân dedim, gelmedi

Sayamadım kaç gün, kaç asır geçti
Kapanmaz yarayı, eliyle açtı
Bu benim derdime, sevdâm ilaçtı
Dermanım, merhemim, çarem, gelmedi

Kimi alay etti, kimi kınadı
Divane dediler, kimi bunadı
Gözlerim her yerde, onu aradı
Veli oldum, deli oldum, gelmedi

El âlem, bakıpta bana gülerken
Hiç sızlamamış vicdanı, giderken
Ben mutluydum, yanımda hep o varken
Ağladım, sızladım, yandım, gelmedi

Mevsim bahar oldu, çiçekler açtı
Papatyalar, güller kokular saçtı
Sandım beni sevdi, o beni seçti
Toz pembe hayaller kurdum, gelmedi

Bırakıpta gitti, gül benzim soldu
Hep yâdıma düştü, gözlerim doldu
Murâdımdı benim, sebebim oldu
Vurdu, kırdı, gördü güldü, gelmedi

Eller gülüp oynadı, bense baktım
Ben beni bu aşkın hârinda yaktım
Bilmedi ardından, ne yaşlar döktüm
Göz pınarlarım kurudu, gelmedi

Sever diye güller, goncalar ektim
Sevdamın yükünü, ben yalnız çektim
Ondan ayrı ben bu, canımdan bıktım
Talan oldu bağım bahçem, gelmedi

Yâr bana o kadar, sözler veripte
Yarı yolda koydu, çekip gidipte
Bir el uzatmadı, kalmışım dipte
İkrârından caydı, gitti, gelmedi

Ben ki haktan, yalnız onu diledim
Yanımda olsaydı, bende gülerdim
Hayattan tâd alır, bende severdim
Neşem, tadım, tuzum kaçtı, gelmedi

Umutla bekledim, yoldaydı gözüm
Ağarmış saçlarım, kıvrışmış yüzüm
Onunla doluydu, gecem, gündüzüm
Ay'da doğdu, güneş battı, gelmedi