Gelme Sevdiğim Şiiri - Zübeyir Daras

Boşaldı köyümüz kimse kalmadı,
Bir akıl vermeye gelme sevdiğim.
Sarardı ekinler başak dolmadı,
Bu ne hal görmeye gelme sevdiğim.

Böyle değil idi senin hallerin,
Sen yine bu sene gelme sevdiğim.
Yok mudur izinin? Çok mudur işin?
Halimi sormaya gelme sevdiğim.

Bir buse hakkımı ver o dudaktan,
Yok olmaz dersen geçerim haktan,
Ben seni göreyim bari uzaktan,
Sen beni görmeye gelme sevdiğim.

Ağardı saçlarım belim büküldü,
Kalmadı ağzımda dişim döküldü,
Ciğerim ezildi, kalbim büzüldü,
Yaramı sarmaya gelme sevdiğim.

Verdiğin fanila çekip küçüldü,
Yakam açıldı, düğmem döküldü
Gömleğim eskidi paçam söküldü,
Yamayıp ilmeye gelme sevdiğim.

Sensiz geçip gitti kos koca ömür,
İnsan sevdiğini gelir bi görür,
Çok sürmez bu hasret beni götürür,
Gönlümü almaya gelme sevdiğim.

Gün dolandı kışı, baharı buldu,
Bahçedeki armut ak gelin oldu,
Koyunlar kuzular ovaya doldu,
Çiçekler dermeye gelme sevdiğim.

Böyle yarelere çare yok imiş,
Tabiplerde alın götürün demiş,
Eyvah! Be katilim ecelim gelmiş,
Bir tas su vermeye gelme sevdiğim.

Son deminde ömür koş vakit varken,
Benim için yine de vakit erken,
Musalla taşından yolcu ederken
Namazım kılmaya gelme sevdiğim!

Kabrimin başında anmazsan beni,
Dünyada tek sen kal, ölme sevgili
Vallahi o zaman affetmem seni,
Ahrette karşıma gelme sevdiğim.