Gelme bu kasabaya Şiiri - Mehmet Raşit Er

Gelme bu kasabaya

Bir daha gelme bu kasabaya
Git...giderken diktiğin yamalarımı sök
Dikenler dursun geride
Gülleri de kopar dalından
Kara bir trene bin de git
Yerin yok artık bu hikayem de
Git...git de "yılanlara" sarıl
Yorgan yastık yerinde dursun
Salon dağınık ev sessiz kalsın
Fotoğrafları götür giderken
Belki bakar ağlarsın neler kaybettiğine
Gerin de senden kalan birşeyin kalmasın
Ben mi?...ben senin değilim artık
Umrumda değilsin.!
Git artık...
Bir daha gelme bu kasabaya
Bütün "zehrini" şişelere doldur
Ait hissettiğin yerlere doğru yürü
Seni bekleyen "akreplere" kavuş
Git hadi...
Yolun yurdun açık olsun.

Bu kapı sana kapalı artık
Pencereleri örtük evin
Karanlığa gömmüş kendini
Kilidi paslı yüreğimin
Anahtarı kayıp sevdamın
Bu evi bu adamı
bu bahçeyi
bu kasabayı unut
Onlar seni unuttu çoktan..!

26 Mayıs 2020
Mehmet Raşit Er