Gelme Bebek Şiiri - Yaşar Oğuzsağırcı

Kal ana rahminde,
Gelme bebek!
Henüz doğar doğmaz ağlatırlar seni de,
Büyürsün gözlerinde bir lahza nemle.
Bir heyecan sarsa da başını,
Koydukları kurallarla silerler heyecanını,
Dar kalıplar içine hapsolursun!
Gelme,
Sen de onlar gibi olursun...

Gelme bebek.
Sandığın kadar masum değil hayat.
Duymayan, görmeyen, hissetmeyen kalabalıklar...
Ahh insanlar....
Yaşam sevincini henüz ufacıkken çalarlar.
Sevgiyle sulanmış o yumuşacık kalbini,
'Nefret' ipine asıp kuruturlar!
Şunu iyi bil:
Kendin gibi olmaya hakkın yoktur burada,
Hele bir cesaret et,
Seni senden soyarlar!

Gelme bebek,
Gülücükler atmaya vaktin olmaz dünyada,
Tatmin edemez seni de hüzünden bozma mutluluklar.
Yine de,
Tek amacındır mutluluğu aramak,
Ömrün geçer doldur boşalt...
İyiliğe yer yoktur,
En sevdiğimiz iş:
''Bizi dost bileni arkasından vurmak''
İşte budur hayat,
İşte budur insan olmak!

Gelme bebek,
Üzülürsün,
Kırılırsın,
Çok yorulursun buralarda...
O saf yüreğinin üzerine perde çekip seni de kirletirler!
İşte böyle bebek....
Bu dünya bir yosma,
Bu dünya bir çürük düzenek.
Sen de dengeni bulamazsın,
Gelme,
Düşersin...
Ezilirsin...
Kal ana rahminde,
Gelme bebek!