Gelme.. Şiiri - Nurdane Diken

GELME...

Mimozalar açtığı zaman gelecektin.
Onlar açtı ve soldular.
Gelmedin...
İlkbaharım güz oldu.
Yeni mevsimde açarlar, o zaman gelirim diyorsun.
Gelmeyeceksin canda cananım gelmeyeceksin.
Belki uslu duran parmaklarım yaramazlaşır.
Saçlarını dağıtır.
Hırçın ellerim ellerini incitir.
Güçsüz kalmış bedenim, çocuklaşır.
Ve özlemim seni senden öteye götürür.
Dönmeyeceksin, gelmeyeceksin.
Canda Cananım.
Seni tahayyül etmek o kadar tatlı ki.
Senin sevginin, senin varlığının uzaklarda olduğunu düşünmek...
Ve senin hakkında düşündüklerimi, sana anlatabilmek, sana yazabilmek...
Avuçlarımı gözyaşlarımla doldurup, gözlerimi gurbet ufuklarına çevirip,
sana yeter artık bekletme beni demez miydim...
Diyemem...
Çünkü gelmeyeceksin...
Sen ne susuzluktan çatlayan dudaklarımı sordun.
Ne de özleminle kırılmış kanatlarımın yarasını sardın..
Sana hayatımın sonuna kadar ah etsem..
Kalbin kalbimden bir hesap isteyebilir mi?
Bilemem...
Gelmeyeceksin, dönmeyeceksin...
Sana yepyeni bir kadeh doldurdum.
Billur gözyaşlarımla...
Sevgiye susayan gönüllere bir nebze ferahlık verebilirse,
kalemini şiirlerini, yaptıklarını affedebilirim.
Hicranımı ve ahımı kuşların kanadına yükleyebilirim.
Son vapur düdüğüyle gelmeni erteleyebilirim.
Gelme canda cananım Gelme...
Gelme....
Yepyeni bir günde, yeni bir güneşle uyanabilirim.
Kimbilir.........
Acaba seni unutabilir miyim?
Zaman sarkacını, geriye döndürebilir miyim?
Kimbilir......Kimbilir..............Kimbilir......

Nurdane Diken...
10.02.07- 00.30-İst...