Gelme Şiiri - Müslüm Karakuş 2

Gelme istemem

Acılar bıraktın ardından büyüttüğüm

Göz yaşları ektim ayak izlerine

Senin yokluğunda yaşamaya alıştım ben

Dertlerimi sensizliğe yasladım

Sensizlik beni şair etti

Sen yoksun diye aldım elime kalemi

Seni düşünmek oldu tek fikri eylemim

Seni hayale dalarak uyuyabiliyorum ancak

Senin gözlerini görüyorum semaya bakınca
Geceleri yaslı denize yansıyan senin bakışların

Bastığın yerlerde yürüyorum

Dokunduğun bardakta çay içiyorum

Hep oturduğun sandalyede kitap okuyorum
Ben hayatımı sensizliğe ayarladım

Hasretin geçti güzelliğini

Özlemin sevgini...

Gelme istemem

Gelirsen yıkarsın düşlerimi

İllaki geleceksen

Ben öldükten sonra gel

Anılarımızı karıştır ıhlamur kokusunda

Seni ne kadar sevdiğimi anlatsın eş, dost

Sen yokken neler yaptığımı söylesin

Hoşuna gider belki ne kadar sevildiğini bilmek

Nolursun manolya gözlüm

Ancak ben öldükten sonra gel
sen
Sizliğin boşluğunu sen bile dolduramasın

Bu kavuşmayı kaldıramaz ruhum