Gelme.! Şiiri - Mümin Türüt

Yüreğimi sana verdiğim günden beri, aklım kendinde değil.
İfade özgürlüğümü alan kısıtlamalarım,
Önüme konulan engeller,
Seni ve kendimi mutsuz etme korkusu.
Geleceğe dair umutsuzluklarım,
Kaygılarım, endişelerim.
Bir belirsizliğin içerisinde ömrüm,
Vaadim bile yok.
Dikenli ve bir o kadar engelli bir yolda elimi tut diyemem.
Bu yolda ben yorgun, ben bitap.
Bu yolda ben âmâ, ben topal ve ben sağır.
Gözüm ol, ayağım ol, kulağım ol diyemem.
Benimle yürümek cesaret ister hem de deli cesareti.
Bunu isteyemem...
Sabrın ve tevekkülün gerek bana,
Avuçların ve duan gerek.
Ellerin gerek, bana bakan gözlerin.
Muhtacım sana ama diyemem.
Gelmeni isteyemem,
Gelme, seni üzemem,
Bilirim senin bakışlarını,
Bilirim gel desem gelirsin,
Ama diyemem.
Gelmen bile korkutur beni.
Gelirsen ne olur bilemem..!