Gelme Şiiri - Gizem İlgün

gelme..
bıraktığın karanlığımda kal..
rüzgar getirmesin kokunu..

yokluğunu unuttuğum an çıkıp gelme..
büyütme çocuk içimdeki seni...
gülme, yokluğa hapsettiğim düşlerime..
bir sıcak tebessüme muhtaç ettiğin an ki gibi uzak kal..
sakın hayallerimin en derininden çıkıp gelme..

sana benzettiğim tüm insanları çıkardım hayatımdan
insanların arasından yüzünü bana gösterme..
gülme çocuk, çocuk kalan düşlerime..
yokluğuna alıştım, gelme..

getirme üzerinde deniz kokusunu,
vazgeçemem, gelme..

garip kaldığım günü,
yarım bıraktığın günü hatırla,
dön, geldiğin yere geri dön..
bana bir adım daha gelme..

bitirdiğin bende yokum artık..
hiçliğime bahse girerim ki..
ben artık kendimde kalmadım..
bana kendini katmaya gelme..

yüzüm solgun,
bembeyaz..
dudaklarım mor artık..
ölüden farkım yok..
artık taptığım değilsin..
ölü ruhumu diriltemezsin,
gelme..

canımı yeniden acıtmana izin vermem..
mutlu etmeye bile gelme..
ben kendimden,
ben senden vazgeçtim..
beni sen yapmaya sakın gelme..!

12.09.2011 16.19