Geliyor Son Şiiri - Kadir Ziya

Sonsuz bir uçurumun başında
Alevden nidalar susuyor.
Kırılıyor onca kemik başında,
Kalan hep zalimlerden oluyor.

Kalın süngüler deliyor çaresizliği,
Bitsin, içinde ezilen bu yalnızlık matemi.
Sorgular aklımda dörtnala koşuyor.
Hasreti çekilen o saf yalnızlığı arıyor.

Durak yok yalnız,geliyor son.
Aynada suretin tükenmişliği,
Alışılmadık sefer sonlarından bir son,
Erişilmez, ebedi yalnızlıklar eşiği.

Açılıyor karanlık, ince bir ışık gölgesi,
Görülmüş şey değil, bu da neyin nesi ?
Kalkmış tüm perdeler, karşımda apaçık karanlık,
Üstümde beyaz bir bulut, Kara kaplı ortalık.

Korkularımın yok olduğunu seziyorum,
Artık farkındayım içimde var olan benin.
Şimdi tadına varma vaktidir; görüyorum,
Henüz içilmemiş nadide ecel şerbetinin.