Geliyor Dedem Şiiri - Seyit Bozkurt

GELİYOR DEDEM!
Bir elinde bastonu, bir elinde sağlık karnesi
Yaşı ermiş yetmiş’e taksit tak sit alıyor nefesi
Saatlerce sırada beklese yine de çıkmıyor sesi
Giriyorum koluna, neyin vardır diyorum dedesi
Yavru diyor, ölmeyince bitmez dedenin çilesi.

Yorgun görünüyor hayatın son basamaklarında
Yılların derin izlerini taşıyor solgun yanaklarında
Kim bilir neler gizleniyordur sakalının aklarında
Soruyorum, kimsen yok mu neden gelmediler yanında
Doluyor gözleri, bir titreme beliriyor dudaklarında

Kör olası yaşlılık, herhalde insanın yüreğini de inceltiyor
Bir ara, be yavrum kimin kimsen olsa ne olacak ki diyor
Varsa elinde –avucunda, bitirene kadar selam veriyor
Amma ve lâ kin, yaşayan herkese bir gün sıra geliyor
Yoksa? en yakınım dediğin bile seni yaşlı bunak görüyor

Elbette! Diyorum; bir gün sıra yaşayan herkese gelecek
Sanılmasın ki, hayat gençlikteki gibi hep yüze gülecek
Belli etmeden akıp gidecek zaman, yaş kemale erecek
Kim? atasına ne yaptıysa, kendi evladından onu görecek
İyiliğin mükâfatını alacak, kötülüğün hesabını verecek

Öyle böyle geçti hayli zaman, geldi dedenin fiş sırası
Attı elini cebine çıkmadı garibimin beş parası
Dedi memura:Kayıt ediver, kiminin parası kiminin duası
Benimki dedi; Tabiplik değildir, vallah gönül yarası
Elini koydu göğsün üstüne, derinden yaralıdır işte burası

Dedim- dede, senin derdine derman bulamaz hastane
Senin derdin, derdine ortak bulmak, hastane bahane
Gözlerinden yanaklarına yaşlar süzüldü ta ne, ta ne
Dedi, oda kolay, kolay bulunmaz, ne çare, ne çare
Dert kervanı olmuş dedenin yüreği, pare par re

Rüzgârdan titrercesine kısık çıkan bir sesle
Heyhat dedi; yorgunluk çöktü yaşlı bedene
Bunca yükü taşıyamıyor artık emektar makine
Şayet dosyam havale olmuşsa Azrail’e
Yarabbi, al emanetini, koyma beni muhannet eline.

Sanki boğazında düğümlendi nefesi
Bir daha çıkmadı garbimin sesi
Bir elinde bastonu, bir elinde sağlık karnesi
Geldiği yoldan geri gitti meçhul torunların dedesi.