Gelişir İnsan Şiiri - Erdem Gümüş 2

GELİŞİR İNSAN

Dinleyin dostlarım bir çift sözüm var
Yazıp okudukca gelişir insan
Serelim postları cemde çözüm var
Demde muhabbette, gelişir insan

Kimi zengin doğar, kimisi fakir,
Sararken kundağa nefisler bakir,
Emmeye başlarken, değişir fikir,
Vermeden almaya alışır insan.

Gündüz uyur gece, ağıtlar başlar,
Uykusuz geceler, anneyi haşlar.
Ağarır tan yeri, durulur yaşlar,
Altı pak karnı tok, yılışır insan.

Düşe kalka büyür, önce emekler,
Döş sofradan gelir, öğün yemekler.
Umrunda değildir, kirli temekler,
Mutludur gönlünce, gülüşür insan.

Gelir büluğ çağı, şahlanır kanı,
Habille kabildir, kavganın anı,
Kul mu verdi kula, ruh ile canı?
Kardeşin katline, çalışır insan.

Menfaat kavgası,çamur mayada,
Eşit paylaşmaz da, azı dayada,
Kantarın topunda, hile paya da;
Güya adaletli bölüşür insan.

Davalı davacı herkes haklıdır,
Sütten çıkmış kaşık, nurdan paklıdır
Haklının hakkı, hakda saklıdır,
Mahşeri mizanda, çelişir insan.

Aklı fikre vurmaz, beşer bir sürü,
Arif ol mektebi, irfana yürü,
Ayırt et doğruyu, yanlışı kürü,
İlimle bilimle, buluşur insan.

Böyle gelir geçer,koca bir ömür,
Alnın ak Figani,  yüzün se kömür,
Velhasıl mayalar, balçıkla çamur,
Makberi kabrine doluşur insan.

KUL FİGANİ ( Erdem GÜMÜŞ)
AMASYA
10.04.2013