Şu karşı dağlardan duman yürüdü,
Gurbet elde ciğerciğim eridi,
Benim tek sevdiğim anam var idi,
Merak etme bir gün gelirim ana.
Sabah dört deyince olurmu şafak,
Her söylenen söze dirersen ayak,
Koca askeriyede olmazmı dayak,
Belki de gurbette ölürüm ana.
Nerede o günler nerede sıla,
Nerede gardaş,bacı nerede hala,
Asker ol ki insan kıymeti bile,
Kadir,kıymetini bilirim ana.
Veysel der; Bu dünyam tersine döndü,
Hayaller,ümitler hepisi söndü,
İçime memleket kokusu sindi,
Haktan bişey olmaz gelirim ana.
Kayıt Tarihi : 8.3.2011 00:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!