Gelir mi Acep? Şiiri - Aşık Meriç

Güliş gitti sılaya, gelmez oldu,
AŞIK MERİÇ üzgün, sararıp soldu,
On dört şubatta da, gariban oldu,
Sevgililer günün, bilir mi acep?

Özledim torunu, diyerek gitti,
Bizlere var olan, ilgisi bitti,
Yaralarımıza, tuz biber ekti,
Düşünüp insafa, gelir mi acep?

Ne telefondadır ve nede sorar,
Kendin üzmez nede kafasın yorar,
Epeyce durmaya, vermişse karar,
Sefil halimizi, görür mü acep?

Şükrederek torunlara sevindik,
Bu denli özlem de, olmaz bilirdik,
Zannedersem gönüllerden silindik,
Acırda kadrimiz bilir mi acep?

Yaş altmış yalnızlık, veriyor acı,
Tutamaz yerini, kardeşle bacı,
O her zaman oldu, başımız tacı,
Gelip gözüm yaşın, siler mi acep?

Bunca senedir, olmadı kırgınlık,
Bundan sonra da, olamaz dargınlık,
Latifedir bunlar veya saygınlık,
Aşığa hakkını, verir mi acep?

Onunla gidenler, yuvaya döndü,
Torunu dedesi, ebesi gördü,
Yürekte hasretlik, ateşi söndü,
Yeter artık deyip, gelir mi acep?

(14.02.2007/İstanbul)

Not: Sevgili eşim Gülseren’in sıla ziyaretine
gittiği zaman, Sevgililer Gününde yazılmıştır.