Her gün aynı saatte gelir
Açar döşümü bağrımı
Gönül penceremden girip
Dolaştırır ruhumda parmaklarını
Ellerini gezdirir nazikçe bedenimde
Bazen ellerini gönlüme daldırır
Bir şeyler arıyormuşçasına karıştırır
Bazen ruhumu bedenimden ayrıştırır
Tam ikisi arasında durup onlarla bakışır
Bazen bedenime bazen de ruhuma karışır
Bazen onları kıskanıp onlarla yarışır
Bazen zihnime girip zihnimi bulandırır
Bazen de gönlüme su katıp gönlümü sulandırır
Her gün aynı saatte gelir
Beni kendine alıştırır
Güzel sohbetlerimiz olur
Bazen de benimle atışır
Çoğunlukla kendisi küser
Geri gelip kendisi barışır
Her yaptığım işe karışır
Bir gün olsun çekmez elini üstümden
Alışmışım varlığına yapamıyorum sensiz
Sende alıştın ki bana olamıyorsun bensiz
Gönül penceremin camı kırık
Gelirsin bana benden habersiz
Dolaştır ellerini zerrelerimde
Zerrelerim bile alışmış sensizken çaresiz
Açık kapılarımı ört kilitle ardından
Gitme hep bende kal
Gitme kal diye bağırtma beni ardından
Bir sen gelirsin zaten benim hakkımdan
Her şeyi bırakırım atarım
Vaaz geçerimde tatlı canımdan
Bir sensiz yapamam Tanrım
Bir de sensiz olamam
Şikâyetçi değilim halimden asla
Sen gitme kal benimle
Kal benimle ki bırakma beni bana
Yoksa neler neler gelir bu çaresiz başıma
Sen ne dersem de aldırma
Kal benimle beni bana bırakma
05.02.2014
Saat 20:56
Kayıt Tarihi : 5.2.2014 21:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!