Gelir Şiiri - Metin Başol

Yepyeni bir ateş düştü içime
Duygular içimden taşarak gelir
Sözler giriyor biçimden biçime
İçimde çoğalıp coşarak gelir

Yarım kalmış, buruk şarkı maziden
Dile gelip şimdi şiirden, yazıdan
Çalıyor yeniden ince, sızıdan
Eski yaraları deşerek gelir

Yanağına bir kuş konsa, gül açar
Hep umutlu, neşeli, bazen naçar
Hayat bulur, sık sık Hayat’a kaçar
İçini bir güzel deşerek gelir

Dişleri kırda açan papatyalar
Etrafında binlerce güller açar
Gülünce büyüyen minik ağzı var
Hüznü şebnem gibi düşerek gelir

Öyle tatlı, öyle deli ki huyu
İnce, narin, zarif, asildir soyu
Beklerim ben onu geceler boyu
Bilseydi uykudan koşarak gelir

Dinliyorken onu, Vivaldi çalar
Duyguludur hep, yaz, kış, güz ve bahar
Büklüm büklüm, parlayan saçları var
Arkaya ve öne düşerek gelir

Ahu bakışlı, Mona Liza yüzlü
Omzunda uzanan bir ova gizli
Dertleşirken onunla sizli, bizli
Duygular haddimi aşarak gelir

Bir sahil kıyısında sabaha dek,
Oturup mehtap ve deniz seyretsek
Martılara şiir, şarkı söylesek
Mutluluk toprağı eşerek gelir

Yıllar önümüzden akıp da gitmiş
Bir büyük ateşi yakıp da gitmiş
Gönlümü gönlüne takıp da gitmiş
“Bişey” var, dostlukta pişerek gelir

Bir dokundun işte bin ah işittin
Sesin yok,gülüş yok, nereye gittin?
Başol’u yeniden sen şair ettin
Okuyunca bunları şaşarak gelir

Metin BAŞOL-ANKARA
28/12/2006, Perşembe, Saat:01.23-05.44 arası