Gelip Söndürmeye Yel İster Senden

Tutuştu yüreğim kor oldu benim
Gelip söndürmeye yel ister senden
Kurudu dudağım damağım dilim
Öpüp koklamaya gül ister senden

Gönül yarasına merhem sürülmez
Gönül bahçesine böyle girilmez
Gönül arasına duvar örülmez
Gönülden gönüle yol ister senden

Hasretin sinemde bak açtı yara
Tara zülüflerin karşımda tara
Gönlümü düşürdün ah ile zara
Bülbüller ötüşen el ister senden

Bülbülün gülşenden kesilmez zarı
Her çiçekten yapmaz balını arı
Kaybettim edeli o nazlı yarı
Mecnun gibi sahra çöl ister senden

Yıldırımım bu mu aşkın yasası
Bitmiyor gönlümün gamı tasası
Her gönlün elbet var bir kısası
Her hisseden bir pay al ister senden

Hasretle öyle bir sarılasım var ki
Hasretler hasretliğinden utansın