Gelince Şiiri - Nurettin Kurtuluş

Bir gün seni elinden tutup İstanbul’a götüreceğim
İster toprak olsun ister taş
Kuru otlar da olabilir yeşil çimenler de
Boğaz sırtlarında boş bulduğumuz bir yere oturup
Gözlerimdeki yaşı dinleteceğim
Merak etme geceye kalmadan döneceğiz
Sana
Karadeniz’den gelip geçen
Martıların boynuna sarılmış poyrazları estireceğim
Sıkılmazsan eğer kalkıp vapurun birine atlar
Taksim meydanına çıkarız
Orada katledilen taşları göstereceğim
Birkaç yüz metre sigaramızı tüttürmez sabrederiz
İstersen
Arada dikilir Romen çocuklarının
Akordeon resitallerini dinleriz
Ve
Çiçek pasajında
Arjantin biralarını içmeye gideriz
Beyoğlu’nun arka sokaklarına uğrar mıyız bilmem
Yeni sevdalılar gibi el ele tutunup tramvaya biner
Kumkapı’da Marmarayı seyrederiz
Bir torba da yem alırız unutmadan
Saçarız denizin üstüne sevdiğimiz
Balıklar mı yer kumrular mı kapar havada
Bu şehri anlatmak çok zor
En iyisi görmek içinde yaşamak
Döneriz, döneriz de bir yerlerde kalır bir yerlerimiz…

1 Ağustos 2006 Hannover