Gelin Kızım.... Şiiri - Sibel Kılıç Sevd ...

Bu hangi rüzgârın dökülüşüdür
Zülüflerinden kıvrım kıvrım
Ne zaman sevdaya açtın da gözlerini
Kalbinin güvercini
Kanat çırpar oldu yollar boyu

Eskiden düşlerimiz büyüktü
Şarkılar küçük kalırdı
Küçücüktü ellerin
Büyümek yoktu bizim lügatimizde
Ninniler söylerdim geceler boyu

Ormanlar yeşil
Sular berrak
Gökyüzü masmaviydi
Bende seninle çocuktum
Ak sütüm damağında
Yürürken hayat damarlarına
Çölleri anlatamazdım sana

Uyuturken dizlerimde, ben masalları
Sen masal kahramanlarını severdin

Dalarken gözlerimiz
Biraz da;
Kendimizi katardım perili hikâyelerin içerisine
Her masalın sonuna varmadan
Uyur kendinden geçerdin

Hangi ara büyüdün de
Alnına taktın gelinlik tacını

İçimde tatlı bir hüzün
Ayrılık davulları
Kalbimin duvarlarını dövüyor

Ellerindeki kınalar
Bir masalın finalinde
Beyaz atlı prense sunulan
Kızılcık şerbeti kadar ferah
Bade kadar efsunlu ve sıcak duruyor

Meleğim
Bir tanem
Güzel kızım
Omzuna konan vuslat yükü
Yüreğinin bayramını daim etsin

Birbirimizden habersiz
Ne çabuk büyümüşüz hiç fark etmedik
Sen bende hep çocuksun öyle de kalacaksın
Senin de içindeki çocuk hiç ölmesin....

Sibel Kılıç....