Köyünden on altı yaşında ayrılan, küçük kızı
Ağlayarak,şehire''gelin''giden, küçük kadını
''Ayşe Gelin'' adı ile çağrılan, küçük ''ana''yı
-Hiç unutmadım/unutamam! o benim canım annem!
Çocuklarına kol kanat gerip,ak-pak giydireni
Yokluk içinde olsakta,aç-susuz gezdirmeyeni
Alfabeyi önceden söküp,bize harf ezberleteni
-Hiç unutmadım/unutamam! o benim nurum annem!
Günlerce çarşıda gezip,ucuz kumaş arayanı
Çiçekli pazenden entari dikmeye çalışanı
Bayramlık giysimi,geceden yatağıma koyanı
-Hiç unutmadım/unutamam! o benim canım Annem!
Göl kenarında kilim yıkayıp, taşlara sereni
Kazanda bulgur,odun ateşinde aş pişireni
Yaşam zorluğuna,bizim için katlanan yüreği
-Hiç unutmadım/unutamam! o benim nurum annem!
Sokak başında,eskici ile pazarlık yapanı
Eskiyi verip,yerine oyuncak bebek alanı
Biz sevindikçe,sevinçten gözleri ışıldayanı
-Hiç unutmadım/unutamam! o benim canım annem!
Çile çekse de..çocuklarına hep gülümseyeni
Gözyaşı dökse de,kalbimize sevgi bahşedeni
Büyüsek de..halen ''dua'' ile bin öğüt vereni
-Hiç unutmadım/Unutamam! o benim nurum annem!
Kayıt Tarihi : 20.2.2007 23:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
-Ben de ''anne''yim ama.. -Asla..sen kadar ''anne olamam anneciğim! ''
...
''Ne tuhaf, anneler ölürken bile çocuklarının;
Anneler ölürken bile çocuklarının ellerini bırakmıyor ne tuhaf…
Annem daha yeni öldü; fazla uzaklaşmış olamaz!..'' / -mu-
/
Şiirdeki anne anlatılırken beraberinde benim annemin de anlatılmasından öyle keyifyendim ki.
Hüznüm keyif arkasında kaldı.
Benim annem önüç yaşında serpilmiş, evlenmiş, köyde kalmış. Beş çocuk doğurmuş.
Hatırlarım, çiçekli pazendendendi giysileri. Yazları da çiçekli basmalardan. Aynı şekilde arife gecelerinde beş çocuğunun başına yeni giysilerini koyan. Yemeyip yedirin, giymeyip giydirenlerden.
Köyden geçen derede yıkanırda kilimler, çullar, keçeler. Halılar değil. Ve yemekler hep odun ateşinde pişerdi. Mısır ekmeği saçta yine odun ateşinde sabah erkenden, tarla öncesi.
Çocuklarının sevinci anaların sevinci olmuştur hep.
Şiirde anlatılan anneciğe cennetinde sevgilerimle saygılarımı sunmak onur verecektir.
Ne güzel analar, ne güzel evlatlar var şu memlekette. Işıtmalarınız sürsün hep Işık Erden.
Böyümeyi,
Hele ondört,onbeşine gelmeyi
Heç düşünme.
Çünkü;
Sen sevmiyeceksen,
Seni sevecekler.
Sen isdemiyeceksen,
Seni isdeyecekler.
Belki yaşının iki gatına,
Belki üç-beş guruş başlık parasına
Seni verecekler.
Ya da BERDEL edecekler.
Dorguyu hep böyüklerin
Gene onlar bilecekler...
bu güzel şiire yöresel şiirimle katılmak istedim.
duygu yüklü şiirinizi tebrik ediyor;
selam ve saygılarımı gönderiyorum.
-Ben de ''anne''yim ama..
-Asla..sen kadar ''anne olamam anneciğim! ''
Başka söze ne hacet.
TÜM YORUMLAR (62)