Gelibolu... Şiiri - Hasan Belek 2

​Çelik zırhlı filolarla, geldiler uzak yoldan
Sandılar ki İstanbul, görünür bu karakoldan
Unuttular imanı, unuttular Yaradan'dan
Haberleri yoktu Mehmetçiğin sarsılmaz koldan
Burası Anadolu, geçilmez ki Gelibolu.

​Boğazın sularına, Nusret gemisi ağ serdi
Tabyadan kalkan alev, düşman gemisin delerdi
Yüzbaşı Hakkı gibi, nice kahraman can verdi
Vatanın evladı, şehadete gülerek erdi
Gökler imanla dolu, geçilmez ki Gelibolu.

​Getirdiler Anzak'ı, ta öteden, Avustral'dan
Dominyon askeriyle, Hintli, Senegal alaydan
Hepsi birer piyondu, emir kraldan, paşadan
Ne bilsinler vatanı, gelmişlerdi boş hülyadan
Her biri esir kulu, geçilmez ki Gelibolu.

​Siperler arasından, ses Arıburnu'nda gürler
"Ben size ölmeyi," "emrediyorum!" bütün erler
Bu sesle şaha kalkar, vatan aşkı dolu serler
Mustafa Kemal adı, tarih sayfasına girer
Komutanı onurlu, geçilmez ki Gelibolu.

​Cephane bitti derken, Mehmetçik süngüsünü taktı
Allah Allah nidâsı,yedi düvel aklın yaktı
Melekler saf tutarak, siperler üstüne aktı
Bu öyle bir imandı, kâfir kalbe korku saldı
Rüyaları korkulu, geçilmez ki Gelibolu.

​Koca Seyit tek başına, imanla dağlar aşar
O devasa mermiyi, "Ya Allah!" diyerek taşar
Ocean zırhlısını, kalbinden vurarak başar
Bu milletin gücünü, gören bütün düşman şaşar
Tek kişilik ordulu, geçilmez ki Gelibolu.

​Seddülbahir, Conkbayır, şahittir şanlı dirence
Toprak kana boyandı, binler şehit can verince
Etten bir duvar ördük, gençinden tecrübelice
Bu topraklar geçilmez, "Dur yolcu!" dedik gelene
Sarmışken sağı solu, geçilmez ki Gelibolu.

​Anladılar sonunda, bu diyarın sahibi biziz
Her karışı şehidin, kanıyla sulanmış, bu iz
Al bayrağın altında, yaşar, eğilmez başımız
"Çanakkale Geçilmez!", bizim büyük yeminimiz
Ezelden dir tapulu, geçilmez ki Gelibolu.

Kul Hasan der anlatsın, yarınlara büyük dersi
Şehitlerin ruhudur, koruyan kutsal yöreyi
Tarihe altın harfle, yazdırdık şanlı zaferi
Türk'ün bükülmez bileği, yendi en zalim gücü
Bu yol Hakk'ın bir yolu, geçilmez ki Gelibolu...

Hasan Belek
05 Ekim 25- Akçay