Gelesin Şiiri - Atila Yalçınkaya

Ayırma insanı ak ve karaya,
Niye tuz ekersin bunca yaraya,
Yaradan’ın mülkü Sera Süreyya,
Bunu bellemesen “hora” gelesin.

El alem yapmıyor senin yaptığın,
Söyle nadan hangi puttur taptığın?
Bunca Müslüman’a cefa ettiğin,
Yetmez mi ey gafil “zora” gelesin.

Sarhoşlara mezedir muhabbetin.
Küfürlü birkaç laf bütün servetin,
Bir inançta yoktur senin tıynetin,
Kara yüreğinle “kahra” gelesin.

Pir sultan aptaldan, Aşık Veysel’e;
Bunların yoluna insanlar öle.
Senin inandığın nedir de hele?
Yolunu şaşırmış “yara” gelesin.

Eski düşmanınla dostluğa vurdun.
Nifak hamurunu kardın da kardın.
Kâfir dediğinin karnın mı yardın?
Be utanmaz adam “ara” gelesin.

Cehalet sazını aldın eline,
Kizbu gazap sürüverdin diline,
Sahip olamamış bir gün yoluna,
Davasına hain “mora” gelesin.