Haftalar ayları kovaladı gönlümde, aylar yılları.
Yaprak yaprak döküldü, kurudu ömrümün dalları.
Talan oldu, kalmadı ki gönül sarayımın bağları.
Ben gidiyorum sevgili, senin olsun dünyanın malları.
Bir ömür sürdüm, gelen hep gideni arattı.
Kime gönül verdi isem beni her gün ağlattı.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla