Şimdi gün doğacak yüzüne
Saçların ve gözlerin
Ne söyleyecek güne?
Ben yine
Seni sevdiğimi yazacağım
Doğan güne
Ne tuhaf? Yaşlanınca insan
Çocukluğu oynar önünde
Tek tek geçer o günler
Solur kapı eşiğinde
Bulutlara karışır başın
Rüzgâr oynaşır saçında
Biter bir gün
Solumak bedava olsa da
Gidenlere karışır kokun
İstemesen de
Umudun düşün
Kalır dalında
Uyursun bazen
Kuş tüyünde yattığını sanır
Gelen geçen
Bir yanın limon keser
Bir yanın elma
Sonra koşarsın aydınlığa
Ne kalır senden
Ağlayan eylülden
Ve dallara takılan sevdadan
Yıllar sonra
İncelir bakışın
Bırakıverir soluğun
Beklemez ikindin
Bıraktığın
Yol üstü damlarında
Yanlış insanlar
Gelir aklına
Fesleğen kokusunda ellerin
Çalkalanır yine
Konuşup duran yorgan
Bir de üstünde
Açan çiçeklerin
Sesi düşer ikindiye
Kayıt Tarihi : 27.8.2016 14:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!