Gelecekte yerim yok

bu şans bu talih bende iken
hiç bir umudum yoktu hayattan
beklediğim gördüğüm göreceğim buydu
en sonunda oldu
yalnız kaldım

umutla bin bir hevesle ektiğim güllerim
daha açmadan dalında soldu
kısacık ömrüm keder ve dertle doldu
hiç bir heves kalmadı hayata dair
artık ne esen rüzgara
ne gece karanlığında yanan ışıklara
nede yağan yağmurlara
bir mana yüklemiyorum

yalnız geziyorum
yalnız ağlıyorum
yalnız yaralarımı bağlıyorum
senden sonra kimseye anlamıyorum
ne derdimi nede korkularımı

gerçi en büyük korkum seni kaybetmek değil miydi
içimdeki kapanmaz yara sensizlikti
sensizliğin çığlıklarında
kimsesizliğin kanatlarında
en acısı sevgisizliğin sahipsizliğin kollarında
tek başıma kaldım çaresiz

gezdiğim sokaklarda senden bir iz çıkar karşıma
bir yerde bakışım bir yerde umutlarım kaldı
sanki bir dilek ağacına asılı gibi
zaman ah zaman
gençliğimi yüreğimi hayalimi
her şeyi sildi süpürdü kaybetti
aklımdan yüreğimden bir seni silemedi

kaç gece özledim diye ağladım
kaç sene hayalinle yaşadım
kaç sene daha sensiz yaşayacağım
ben seni bir an olsun unutamadım

olacak gibi değil sığmıyorum dünyaya
sığmıyorum içinde yaşadığım hayata
küçücük kalbine sığan ben
sığamıyorum hiç bir yere koca cihana
özlüyorum özlüyorum işte

şimdi başka bir çarem de yok sanki
madem öyle
bende geçmişe giderim
tüm yaşadıklarımı hatırlar orda kalırım
o zaman içinde mutluydum
mutluyduk ikimiz de
o zamanı geri getiremesem bile
yeniden hatırlamak isterim
hatıralarda anılarda kalırım
her anımda sana sığınır sende kalırım

BEN GEÇMİŞE AİTİM
GELECEKTE YERİM YOK BENİM

ALKAN URFA