Odanın ışığı değil, gözlerindeki yumuşaklık aydınlatıyordu geceyi…
Tenime değen nefesin bile güven veriyordu.
Sırtım boyunca dolaşan o sakinlik,
Sanki içimde yıllardır susmuş bir çocuğu uyandırıyordu.
Sen parmaklarını sırtımda dolaştırırken zaman kıvrılıp bükülüyordu,
Gelecek ilk kez bu kadar mümkün görünüyordu.
Ve ben, ilk defa kaçmak istemedim,
İlk defa birinin yanında tam olmak istedim.
Sen fark etmedin belki ama,
Ben o gece kalbimi sakince teslim etmiştim…
Kayıt Tarihi : 25.11.2025 00:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!