Geleceğe Mektup Şiiri - İsmail Öztürk

Şuan ölüyorum oğlum ve sana anlatmak istediğim bir kaç bişey var
Nerden başlasam nasıl anlatsam bu hayatı sana bilmiyorum
Evet oğlum bilmiyorum sende bilmiyeceksin bu hayata gelince
Bazen neden yaşamak için çabaladığını
Bazen neden konuşmak için can attığını
Bazen neden konuşmak isterken sustuğunu
Bilmiyeceksin oğlum bilemiyeceksin işte
Hayatın bilinmezliklerle dolu olduğunu
Neden yarış atı gibi durmadan koştuğunu
Neden iyi bir okula,iyi bi işe girmek istediğini
Neden bir kağıt parçası için hayatını harcamak istediğini
Neden güzel bir kıza hayatını vermek istediğini
Bilmeyeceksin oğlum anlamayacaksın
Bu hayat çok garip oğlum
İnsanlar kötü,insanlar acımasız
Seni çok üzecek bu insanlar
Ne yaptığını bilmeyen insanlar
Yaşamayı uyumak
Yaşamayı çalışmak
Yaşamayı para kazanmak
Yaşamayı kalbin atması
Yaşamayı beynin çalışması
Sanan bu insanlar...
Ahh oğlum ahh
İnsafsızca yanlarına çekecekler seni
Karşı koymayacaksın oğlum
Karşı koyamayacaksın...
Hayata karşı koyamıyor kimse oğlum
Sende alışcaksın sende alışcaksın umarsızca
Sende onlar gibi anın önemini bilmeyeceksin
Sende onlar gibi geçmişten acılar çekip
Gelecekten umut bekleyeceksin
Sende benim gibi ölümün tadını gelmeden
Bilmeyeceksin oğlum bilmeyeceksin...
Sen beni hatırlamayacaksın oğlum
Seni ne kadar sevdiğimi
Sana oğlum diyip sarılmayı
Senin için yaşamak istediğimi
Bilmeyeceksin anlamıyacaksın oğlum...
Bişey diyeyim mi sana oğlum
Hiç ölümü düşünmemiştim
Hep anlık geçti aklımdan ölüm
Hep anlık iyi oldum bu hayatta
Hep saniyelik nefes alıp öldüm
Halbuki sürekli ölümler oluyor oğlum
Görmek istemedim onları korktum
Gözümü kapadım oğlum gözümü kapadım
Nasıl bu kadar pervasızca yaşadım
Nasıl insanlara karşı acımasız davrandım
Nasıl düşünmedim oğlum
Nasıl düşünmedim ölümü
Gitme vakti geldi
Sana son sözüm oğlum
Hayata değer,insana değer ver
Biliyorsun artık, gidiyoruz bu hayattan
Ölümü düşün ölümü unutma
Oğlum!
Elveda...