Bizde bir sürette tecelli ettik,
Şu garip dünyanın mihmanı olduk,
Kırkların ceminde ikrara vardık,
Kabuk kırıp öze varmaya geldik.
Topraktan süzüldük, ataşa konduk,
Muhabbet deminde ihvanı bulduk,
Hünkarın evinde karara vardık,
Dolup küpe pişre olmaya geldik.
Gönül evinde ol sultanı duyduk,
Nice putlar kırıp insanı koyduk,
Abdalın izinde dara soyunduk,
Güller verip de gül almaya geldik.
Özvecan üryan gideriz, üryandık,
Ölmedik ki uyur idik uyandık,
Dünyaya gelip de boşa bağlandık,
Say bir nefes aldık, vermeye geldik.
Özvecan
Kayıt Tarihi : 16.5.2024 05:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayat
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!