Geldi-gördü-gitti Şiiri - Hasan Turgut

Mezarlıkta gezdim, dündü gündüzün
Baş ucu taşında bir ömrün izi,
Geldim, gördüm, gittim, kısa bir sözün,
Saklanmış her taşta hayatın gizi.

Mezarlıkta sanki garip bir düğün,
Ömür denen yalan yaprakta koza.
Ölüm yokluyor da , günde beş öğün,
Buluruz inşallah sonsuz bir rıza.

Taşlar konuşuyor, sessiz feryatla,
Geldim, gördüm, gittim, hayat bir rüya.
Bu dünyada sahne perde,oyunla,
Alem denizinde kaybolan hülya

Hüzünle dolarken gözlerim yaşla,
Geldim, gördüm, gittim, bir an iziyiz.
Baş ucunda anıt dikili taşla
Ecelle yaşayıp,gider gibiyiz

Çiçekleri solmuş, yaprak dökülmüş,
Geldim, gördüm, gittim, dünya ne acı.
Laleler ve güller boynu bükülmüş
Yüreklerde kalan bir sevda tacı.

Gönlümde bir sızı, mizanda dara,
Geldim, gördüm, gittim, fani bu hayat.
Her nefes bir anı, her an bir yara,
Ebedi vuslata olur seyahat.

Bir matem havası sıfatlar durgun
Zaman takvimlerden ömür biçici
Hayat son demleri, yürekler yorgun,
Hatıralar kalır, dünya geçici.

Zaman akar gider, geriye anlar,
Geldim, gördüm, gittim, düşler kaybolur.
Bir varken bir anda yok olur canlar,
Bu ömrün sonunda son nefes olur.

Ansızın da sıra gelecek nefse,
Geldim, gördüm, gittim, kaderde haklı.
Mezar taşlarında kulak ve sese,
Korkulan olur da Rab olur haklı.

Mezarlıklar sessiz, mezarlık susar,
Gariptir bu mekan, suskundur naçar.
Acılar yok olur, korkular pusar,
Geldi, görüp gid'cek,hırs ile yaşar.