Gel Şiiri - Hasan Turgut

Alem yalan dolan dünya vefasız
Ruhlar nar ateşe karılmadan gel
Can kurban olurmu aşka adaksız
Yüreğim topraklara sarılmadan gel

Bülbüller lal olur susar gülşen de
Ömrün harcarsın da viran köşende
Bir çift söze kanıp çöle düşende
Aslı şirin maşuka darılmadan gel

Gel gökte melekler eylesin gıpta
Farketmez ay mevsim gün gece hafta
Gel canda canını bulsun bu mevta
Bast,gam ve sürura Varılmadan gel

Gelmezsen ömrüme kış erken çöker
Tomurcuklar ayazdan boynunu büker
Gözler kanlı yaşı ummana döker
Dağlar taşlar denizler yarılmadan gel