Geldi Geçti İsmi Bile Kalmadı Yâdigâr

çün Nesîmî senden ayru bildi kim yohdur vücûd
küfr ü imân vasl u hicrân cümle yeksân oldu gel
Nesîmî

kolay gelsin diyerek
edâsı kendinden habersiz göz süzerek
sultânî bir çifte kayık zerâfetiyle
ve bıraktığı sızılı teessür ve teessüfle
geçti yanımdan, aktı hayat denen çini mâvisi ummâna...

dört tarafı dikenle çevrili natürmort bir karadan
memâta düşeyaza kalmış hâlet-i rûhiyemle
bakakaldım giden geminin arkasından.

Hey gidi Yaradan!
Katılamadım karılamadım hayata
Çekemedim köhne sandalımın başaltını
sevdâ denen hülyâlı bir kıyıya.

Bâri son demlerinde ömrümün
içten bir yakarışla ve sessiz
imân etsem hayranlıkla
kadınlığın rüyâsına.