Ninniler bitti, ağıtlar büküldü
Tahta beşiklerden kim geldi geçti
Yalana karıştık yaprak döküldü
O selin önünden kum geldi geçti
Hep düşledim erdim diye bahara
Ne çabuk geçmiş beklerken daha
Kızarak bakarken şu aynalara
Yarımı anlamadan tam geldi geçti
Hiçliğin bağrında hiçmişim meğer
Herkese bir gömlek biçerken kader
Bilse ne bilmese ne bu insanı beşer
Bir vakitle sınırlı dem geldi geçti..
Oluruz sandık Kemal’e erince
Kamil’i bilir mi körler kavlince
Pişmek vardı ya nefisler sönünce
Köz kül olmadan ham geldi geçti
Can olduk eti kemik bürünürken
Bazen bin adım bazen sürünürken
Güzel çirkin beyhude övünürken
Üstümüzden çatısız dam geldi geçti
Gönlüm bir ötekini arar dururken
Kaşta kirpikte kendini ararken
An’lar yıl olur an’ı an’a eklerken
Ahlar vaha karıştı gam geldi geçti
Hep arayıp bulmaktı tek muradım
Beni sen sandım,sen de beni aradım
Beklerken sonra kendimden ıradım
Gözümden bir buğulu nem geldi geçti
Kayıt Tarihi : 17.3.2024 00:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!