Gel yarim Şiiri - Mısralardaki Huzur Sokağı

Bu yıl seninle güldü gözlerim .
Senin de yaşlandı ömrüm .
Hayata dolu dolu bakıyor artık gözüm .
İyi ki tanıdım seni,
Sen benim kara gözlüm.
Elini tuttum sıcacık,
Biliyor musun senden önce hep ağlıyordum ?
Gözyaşımı gizliyordum .
En çok da yağmurlu günler ağlıyordum .
Ağladığım belli olmasın diye.
Gitme benden,
Seni sevdiğimi unutma .
Gidip de benim başımı yere eğme, sebebim olma.
Gel tut ellerimi, uzaklardan seslenme duyamam seni
Yanıma gel, ne olursa olsun kıyamam ben sana
Kalbin paramparça olsa da gel .
Umutların kırılsa da gel.
Ben seni hep bekliyorum .
Ne olursan ol kalbini hala burada .
Kalbin hala bıraktığın yerde .
İnsan tabi yanlış yapabilir.
İlerisini gerisini göremeyebilir .
Üzülür umudu kırılır.
Bazen sakin kalır bazen kalamaz .
Ama bir gün hesabı sorulur.
Gel yarim, adını anarken bile sesim titriyor .
Sensizliğe kayıtsız kalamıyorum.
Cüzdanımdaki resmin hala duruyor .
Arada bakıyorum, neden arada çünkü gözlerim yumusam da karşımdasın .
Gel yarim, hala burada tüten bir ocağın var .
Uzak durma, uzaklardan bakma,
Ben vurgunum sana,
Bu gerçek değişmeyecek ,
Nasıl söylesem bilmiyorum ama,
Sen hoşçakal diyip giderken bana ,
Ben ağlıyordum yana yana ,
Şimdi uzaklardan el sallıyorsun bana .
Ben demiyorum ki git güle güle.
Gel yarim bu kapı her zaman sana açık .
Gel omzuma yaslan eskisi gibi ,kollarım ağrımaz
Sensizlikte kalbim ağrıyor.
Gel tut ellerimden, boynuma sarıl,
Sil gözyaşları mı , gözyaşlarım yağmurlarla karışık
Sorma şimdi ,sorma neden diye
Nedenini biliyorsun
Seni seviyorum, seni seviyorum biliyorsun ...