Gel Özünde Kalayım Yârim Şiiri - Eray Şener

hangi yağmurun damlasına gizlemişim de yüreğimi
hangi kurak toprağın üzerine düşüyorum
bilmem bilemem
seni hangi mevsimlerde seviyorum.
bahar mıydı beni sana getiren
yoksa ben mi mevsimlere sığınıyordum

Nazarına asmıştım sevdamın parıltısını
gerdanında bir zincir ucunda ismimin takıntısı
gitmem gidemem
mühürlenmiş ağzım dilim narında eriyorum
sen miydin bana dönen
yoksa ben mi etrafında gölgeleniyordum

uykularımın arasına giren düşlerimdeydin
düş görebilmek için uyuyan bendim
ağlamam ağlayamam
gözlerimden akma yeter ki sönmeyim
simân mı tecelli etmişti gözlerimin karasına
yoksa rengine mi bulanmıştı da akmıyordu gözlerim

aksa bir damla yaş düşecektin kalbimden içeri
kalbimde bir ferahlık hasreti dindirecekti.
yanmam yanamam
sen bendeyken ben bu canıma kıyamam
esir düştüğüm avuçların mıydı çizgisinde kaybolduğum
yoksa her duana girdiğimden mi sökememiştim kendimi

kabzasına dayanmışım silahımın şarjöründe bir tane mermi
şakağımın ne tarafına nişan alıyorum
ölmem ölemem
sevdana düşmüşken akıl yelpazem bu silahı ateşleyemem
bir yudum mutluluk dilendiğimden mi bu fermansız bakışların
yoksa ferasetine kandığımdan mı vurgun ağıtlarım
ben senden geçemem sevgili
mevsimlerine sığınır
narında eririm
gözlerimden akarsan inan yüreğime düşersin
ben daha da alevlenirim
gelsen de renk sürsen gözlerimin karasına
ben bu canıma kıymam kıyamam
hasretinle doldururum yüreğimi
çözsen şimdi kelepçesini
yine dalarım senli hayallere
ben sana zorumdan değil gururumdan değil
ben seni dilimin duası yüreğimin sevdası bildim
gel közünde kalayım
gel gözünde kalayım
gel sözünde
gel özünde kalayım
Yârim.