.. gel ki .. Şiiri - Ayse Gül Kaya Demirel

çok sade başlasın
kaldırımda geçmişlerin aşkları
ayrılıkları kalplerin kıyılarında tutarken
seviyorum(u) hayatın asil sesleri olarak tutmuşlar

benden uzakta
hiç bilmediğim bir avuntu
olmuyor üç noktada bütün uykularımın tren yolları

çok sade başlasın
denizin dalga sesleri
yağmurun en içten dokunuşları
kilitli bir sevdayı özlerken
şarkıların ayak sesleri

sonra sanki hiç yağmur görmedik
sanki her durmada kolu kanadı kırık yaprak düşmedi

sahiller gömülmüş
kanıyormuş gibi ..şehirlere benzemesin
hadi gel diyebilmek var tesadüf içinde
soğukluğun yenilmiş ateşe dönmüş bir film öyküsünde
kollar içerisinde düşler arasında kaçmak
kıyamet (duvarın) dışında kalabilmek

resimler kemençe eşliğinde aşkı sahiplenirken
teselli gerek gökyüzüne aynı çizgide yenilirken
hadi gel diyebilmek var

sonra sanki hiç yagmur görmedik
sanki her durmada kolu kanadı kırık yaprak düşmedi

şimdi ağlar hayatın merdivenleri
aynı anlarda

tende kül olmak vardı
kısa sürmeyen sıcaklıkları
ölümsü bir yara yaklaşmadan
yüz binlerce isyanında kavrulmak

böyle ellerinde yasaklanmak
göz dokunmalarında
yudum
bir yudum ısınıp saklanmak

sonu yok haykırışların
ben yağmurla ortak olurdum
beyaz ölümün çabasında

yok ses
dibe yaklaşmadan

savrula, savrula dokun bana aşk
av - (t)ut beni avuçlarında