Gel Ki Şiiri - Gülay Çelık

Ay karanlık kırmızı gece
Gözlerimde hayalin
Fikrim yıkık dökük
Umudumun boynu bükük
Hangi yöne dönsem viran olmuş dağlar
Hangi hayale sürünsem firar eden uykular
Sevgilim ben,
Okyanustan hasretler kardım yüreğimden yüreğine
Sükuta ermiş yaralarla deştim içimi sensizliğimden
Sen başkasına uyku diye akarken
Çokça ölümler düşledim zihnime müjde diye
Kurtulmak için değil,
Bir an olsun dinsin istedim bu kalp ağrısı.
En çok da nefesini istedim son sözlerime
Unuttun mu?
En çok onu severdim yüreğin haricinde.
Ellerin değmişti bir keresinde ahvalime
Özürdilerim her zerreme.
Gökkuşağını görmüştüm uçuk kaçık gecemde.
Nasıl anlatılır, bilmem
Kelimelerim yetmez ki değdiğin yerlere
Sen iyisi mi gel
Gel ki;
Gökkuşağını seyreduralım yine
Okyanus özlemlere kulaç atalım birlikte
Evim şenlensin gel,
Gel ki;
Sofram bereketlensin
Sevdama el sür gülüşünle
Toprağım baharsız yeşersin
Cennet müjdesi hayalinle.

Sen ki;
Gözlerimin rengi,
İçimin güler yüzü,
Dudaklarım aralıktır
Gel...